هیچ کس تنهایی ام را ندزدید

نان  را  می دود

دیوانه ای  سر  به هوا ،خیره در قلمرو  خدایان

و گاه  سرک  می کشد در  اعتقادات  آدمها

بی آنکه  بداند نان را

بی آنکه  ببیند  خدایان را

و بی آنکه  بفهمد کوتاهی  دیوار اعتقاد را

شب جنازه ای ست  در من 

این  همه  مرد را

تمام  این  درد را ...

چند روز پیش که چند نفر بودیم پرسید (اگه بخوای آینده دنیا رو توی یک عکس  نشون بدی اون عکس چیه )

من جواب دادم یک گل  نیمه  باز

تعجب  کرده بود و گفت جالبه  شعراتو  می خونم  اندوه و درد ولی  میبینم که بیرون  تعارضی  نداری 

و اگه  تغییر  رفتاری هم داری خیلی مشهود  نیست

بهش  گفتم من  تمام تعارض های  بیرونی و درونی مو  مدیریت  میکنم  واسه  عبور و رسیدن به

هدفهایی که  دارم خندید و گفت  بابا این  عجیب  غریبه ! شد  سه تا  تعارض 

گفت  شعرهات شعر تنهایی ست و دوست داشت  تو شعرهامو بدونه

که  فقط گفتم  (مرد را  دردی اگر  باشد خوش است درد بی دردی علاجش آتش است )

جالب  بود  عین پاسخ رو  این هفته به دو  نفر  دادم

از  او پرسیدم  خودت  چی  میبینی ؟گفت :یک  پارچه  مشکی  تو یک  قاب  خالی !!

راستی  شما  چی می بینید ؟

و شعر

...

سر  گذاشته  بود  به  بلور

تندیس  گنجشکی

که  درخت  را به  زمستان  نفروخت 

 از  روزی که  خوانده امش در  ذهنم جاخوش کرده است و هرگز از یاد  نمی رود

هر  چند  که  نمی دانم شاعر این رباعی  چه  کسی بوده است و ایشان هم اشاره ای  نداشتند

یارب  بر خلق  ناتوانم  نکنی

در  بوته ی صبر امتحانم نکنی

از طعنه ی دشمنان مرا  باکی  نیست

مستوجب رحم دوستانم نکنی

حاضر بودم تمام  شعرهایم  را  بدهم و فقط  همین  تک  مصرع  را من گفته باشم

این دخترک  مو  حنایی

کم کم گیسهایش را پشت سرش می اندازد و می رود

درست  مثل تو

که  مرا  پشت  گوش می اندازی 

.شب یلدا هوس خواب خوشش نوش تو باد

جامه ای گرمتر از عشق بدن پوش تو باد

فال حافظ زدم این گفت  پیامت بدهم 

خاطر هر که عزیز است  هم آغوش تو باد

به نمایش بذاره بدون هیچ رتوش ودستکاری فقط حاصل  اندیشه های خودشه

http://yashararmaghan.blogfa.com/

خط فاصله هامان بیشتر

سالهاست که برای  کفشهایم بزرگ  نمی شوم

و سالهاست کودکیم را...

تکه

تکه

گم می شوم 

پ ن:پرنده گیج نبود

       آسمان

      زیادی دلش گرفته بود

حکایت ناگزیر  است

و تو

که  هر  روز  در  من  تکرار می شوی

دوباره می نویسمت

حدیث مفصل عشق

دوباره  می خوانمت

آتش ریخته  در دل  ابر

هنگام که  روز سر به  طاعت خورشید می گذارد و من

ندیدنت  را  از  یاد  می برم

شب  بهانه ی زیبایی ست

هنگام  که  سیرسیرک ها هم آواز با سکوت  گنجشککان

خیال  نبودنت  را

به  حضور دعوت می کنند

و  رود

این  همیشه آیینه ی آواره

هنوز هم  در  من  جاریست  

پ ن :دست  از سر  دنیا که  کشیدم

       پرنده  شدم

به ظاهر  ناخوش آیند همه و همه به  قول  دوستی عزیز در  حکم  سنباده ای ست  که

قراره صیقل بده و کمی  زنگار  رو از وجودم پاک  کنه

و شعر

1

و بکارت  از

دخترکان جا  مانده در خط  مقدم  گرفت 

جنگ اتفاقی مردانه بود

2

باکری ،همت ...

چقدر اسطوره داشتیم و نمی شناختیم

جنگ  اگر نبود

پ ن :...جنگ همین  روزهای بی تو  بودن  است 

جنگلی  ست  سرسبز

و در شرق های دورش

زنی سپید پوش

هر  روز  دسته گل به آب می دهد

پ ن :و عشق تنها مقوله ایست

که بی تو نمی خواهمش

خودمونی  نوشت :چقدر تغییر عادتها  سخته ولی دیگه  مثل  قبلا  نه  دوست دارم تاریخ بزنم و نه 

بنویسم که  کجا  نوشتم  مهم اینه که هنوز می نویسم حتی این  روزهای  سرد  و  ...

لیلا  به  خدا  که  با تو  بازی کردند

مجنون فقط خیال  جامی  بود و

در  قصه ی  عشق صحنه سازی کردند

.پ ن: کلاغ

غمگین  ترین ترانه  غروب

و آدمها

غرق در  توهم هر  روز

                      قوچان مهر  92

بعد از  مدتها  می آیم و نظرات  زیبای  دوستان  را  می خوانم

سرشار  از  مهر  و  لطفشان  می شوی  بی آنکه وقتی  برای عرض  ارادت  و  تشکر داشته  باشم

ولی  حتما  به  زودی  به  تک تک  دوستان  سر  خواهم  زد و با  خواندن  مطالب  زیبایشان

لحظه ای  فارغ  از این  روزمردگیها خواهم  شد

بعد  از  مدتها که  به  خانه ام  سر  زدم  دوست دارم  برخلاف  همیشه  یک  متن   بگذارم

و  بعد  در  انتها  شعری  کوتاه

نوشته  زیاد  است و  نمی دانم  که  کی می شود  آنها  را  در  اینجا  نوشت

..چه  خوب  بود کودکی

وقتی  که  هنوز جریان  زندگی  بی  هیچ  چون  و چرایی  در  جریان  بود 

یادت  هست !

من  تفنگ  بازی  می کردم  و  حتمن  تو  هم  موهایت  را  خرگوشی  می بستی

و هیچ  وقت  بزرگترها نگران  نبودند که  مباد ارتباطی  در  بین  ما  باشد

یادت  هست ؟

هیچ  کس  مالکمان  نبود و گناهمان  روزه های  کله  گنجشکی  بود که  باید از یاد میبردیم

و دهانمان  را  زیر شیر  حیاط  می گرفتیم و دوست نداشتیم که به یاد آوریم گنجشک ها را..

قصد  بدی  ندارم ولی  عشق  را ،اینگونه  که  اینها  تعبیر  می کنند دوست ندارم

کمی هیجان  زده  شوم برایم  از آتش جهنمی که ساخته اند گوارتر  است

بی آنکه  ببینمت  هم  هیجان دارم

مباد آن  روز  که  تو  را جز  در  خیال  دوست داشتن ببینم

و شعر

تنهایی را  من می شناسم و

نام  بیوه  زنی  زیبا را

بیشتر  مردان  این شهر

.دوستتان  دارم و شب و روزهاتان همیشه  پر مهر 

قوچان شهریور  92

چقدر  كم  مي آورم  ترا  اين  روزها    زمان

مثل  هميشه  حتما در  اولين فرصت به  لطفتان  پاسخ خواهم  داد

و  شعر

با  تكه  ي  ابر تا  هلاكم  كردند

معشوقه  و مرد  سينه چاكم  كردند

من تخته  سياه  بودم  و آدمها

هي  خط خطي و دوباره  پاكم  كردند

..........................................

به  دريا  فكر كن

به  كوه

و به  زمين كه آسمان  را  در آغوش  مي گيرد

دل  ابرها  كه بگيرد

فاصله  زيادي  تا شانه هاي  اورست  نيست

دوستتان دارم

چند  دقيقه اي  وقت  شد كه  سري  به اينجا  بزنم

تشكر  ميكنم از  دوستاني كه مرا  از ياد  نبرده اند

شعر  زياد نوشته ام  ولي در  فرصتهاي بعد

فقط  دو كار  كوتاه  از  گذشته

از كتابم(هيچ كس  تنهايي ام  را  ندزديد)

1

با  اين  كه  متفاوتند

چقدر  شبيه هم  مي ميرند

اين  آدمها

2

شكست  خوردم

با  فتح شهري كه

تو  در آن  نبودي

تنگي  كه  هزار اقيانوس دارد

بي آنكه ماهي اش بداند

.................................

نيستي

هزار الگو  بريده ام

يكي  هم كه شبيه  تو  نمي شود

                                                                قوچان ارديبهشت 92

شاهاي  پشت  گاري

ببين  چقد  غريبم

تو  دنياي  بهاري

اتل  متل قفس  كو

اونهمه  خار  و  خس  كو

اتل  متل  بابا جون

نون  ندارم  نفس كو

اتل  متل  دچارم

تو  فكر  كسب و  كارم

زندگي  رو  چه آسون

همش  در  انتظارم

اتل  متل  تو توله

گاو  حسن  چه  جوره

نه  شير  داره نه  پستون

حسنو  بردن  به  زندون

نه  زن  داره  نه  حيوون

نه  نون  داره نه  دندون

دود اجاق  نداريم

سوي  چراغ  نداريم

آدما  ر ا ولش  كن

گاواي  چاق نداريم

اتل  متل  فلوني

يه چيز ميگم بدوني

نفتو دادي به  سفره

يه  گل  تو  باغ  نداريم

اتل  متل خدا جون

اتل  متل خدا  جون 

                                             قوچان  ارديبهشت 92

سعدي  افشار ... من  اهل  تئاتر  نيستم ولي  دوستان  خوبي  در  هر  جامعه  ي  هنري  دارم

سكوت كرده  بودم  و  كهبد  نگران  بي حوصگي  ام  بود 

  نمي دانست  در  دل  مي گيريستم  به  حال  روز  پيرمرد

قبل  از  رسيدن  به  آنجا  بود  كه  كهبد  صحبت  مي كرد  از  اين  كه  چند  روز  پيش  حالش  بد  بود (سعدي )

و برده  بودنش  بيمارستان  لقمان  الدوله

از  چيزي  مثل  گل  ريزون  كه  واسش  راه  انداخته  بودند  و  حتما امروز  هم  واسش  پول  جمع  ميكنند

كه آبرو  مندانه  دفنش  كنند

خدا  رحمتش  كنه

اين  تلخك   روز آخر  فروردين  رو  به  كام  من  هم  تلخ  كرد

و حتما  اين  روزها  كه  دوباره  كيسه حاتم  بخشي  داره  باز  ميشه باز  هم  عده اي پيدا

مي شوند كه  هاي  و هويي و بوق  در  كرنايي ....

نوشتم  تلخك

يه   پيامي داشتم كه  يه بنده خدايي رفته  بود  پيش  مشاور كه  درد دارم  و  سالهاست

نمي خندم و مشاور داشت  آدرس  كسي  را  مي داد  كه  همه ي  شهر  را  مي خنداند  كه  تلخ  خنديد

و  گفت  من  همان  مردم !!

و چه تفاوت  عظيمي ست  بين  تلخك  و دلقك

اهل  اسطوره  سازي  نيستم

سعدي  افشار هر چه  بود  مرد  و  رفت و من  تنها  يك  انديشه  دارم

خدا  كند شخص يا  اشخاصي  كه  ادامه  دهنده ي  راه او  هستند سعي  كنند تلخك  باشند

نه  دلقك

كه  اگر  سعدي  هم  دلقك  بود در  يك سويت سي چهل  متري  و  با  اون  وضعيت  تو آخر عمرش

زندگي نمي كرد

دوستتان  دارم

و تا  قبل  از  مرگ به  ياد  هم  باشيد

كه  بقول  خيام

باز آمدنت  نيست  چو رفتي رفتي

پ ن : با اين  كه  متفاوتند

چقدر  شبيه  هم مي ميرند

اين آدمها

                                         قوچان فروردين 91

كتاب  در  باره  اين  بانو  زياد  خوانده ام

ولي فاطمه  فاطمه است  شريعتي  را هرگز  از  ياد  نخواهم  برد

طوفان  زده  فصل  سرد  را مي فهمد

پهلوي  شكسته  درد را  مي فهمد

آن كس  كه  شبانه  همسرش  دفن  كند

مفهوم  بزرگ مرد  را مي فهمد

قوچان  فروردين 92

و به  قول  پارسال  كه  نوشتم

نوروز حكايت جاودانگيست

روزهاتان  هميشه  بهاري

هر  وقت  كه  سركي  به  وبلاگم  مي كشم دوست  دارم  بنويسم براي  همه  دوستان  همه ي عزيزاني كه 

هميشه  لطف  دارند

و خوباني  كه  هميشه  با  يك  پيام  تكراري  دعوت  به خوانش  شعر

خواندني  كه  بسيار  است و هميشه مي خوانم  هر چند كه  ترجيح  مي دهم بي نوشتن

بخوانم  و  بروم

  اين  روزها  به هر كجا  سر  بزنيد  حكايت  بهار  است  و  بهار  و  بهار ...

اين  موقع ها  شكلك  رو  چطوري  مينويسن ؟!

ولي حال  و هواي من كه هنور بهاري  نشده

با  اين همه  تنها  چيزي  كه مي توانم  بگويم اين  است

دوستتان دارم

و شايد  شعر

بهم  ريخته ام

نيستي

كسي  هم كه

گوشه  كنارم  را بلد  نيست 

و يه خورده  هم  از  اين فاز  فلسفي و به  قول  مخاطب  عزيز (ساقي ) از  فاز 6 كه  قرار است  ايشان 

به  نگارش  در آورند  در  اين  باب !! بگذريم

يك لقمه  نان  بربري  ما  را بس

ته لهجه  ي خوب  آذري ما  را بس

يك  لحظه  اگر  گوشه  ي دنجي  باشد

يك بوسه از آن لب  پري ما  را بس 

............................................................................

يك جفت  انار  ،به سترون  داري

يك جور اصالت مطنطن داري

صنعاني ام و همان  بت  ترسايي

پيراهني  از  حرير بر  تن  داري

و در  انتها تشكر  مي كنم  از  دوست  عزيزي كه شعر كوتاه  بنده  را  با  اين مضمون

هنوز  هم در  پي آنم

كه  ببوسمت

چقدر  لب  ميريزد از  چشمهايت

و با اضافه  كردن  يكي دو  بند  به  نام  خودشان  در  شبكه  اجتماعي (فيس  بوك كراهت  داره )

ثبت كرده اند

البته  اگر  اشتباه  نكنم آقاي  بهزاد  پيروزيان  نامي  بوده اند

كه  اگر  دوست داشتند  و  ميگفتند  من  شعر  را  دربست  به ايشان  تقديم  ميكردم  و براي

پايداري  استاديشان از  صفحه ي خودم  حذف  ميكردم  كه  مبادا  انگ  سرقت  ادبي  به ايشان  وارد آيد 

باقي  بقاي  همه ي عزيزان و به رسم  ادب  و هميشگي   دوستتان  دارم 

                                         قوچان فروردين گرانقيمت 92

برف  هفتاد  سانتي  متري اين  روزها زمستون  و  رو سپيد  كرد و حالا بايد  چشم  بدوزيم  به  نو روز

نمي دونم  چرا شايد هميشه  نوستالوژي  غالبه  كه  با  نوشتن  نوروز  به  ياد فرهاد  افتادم و

بوي  عيدي

سرم  درد ميكنه واسه  نوشتن  ولي  تنمو  دوست دارم  و  مي ترسم

فقط  اينكه

پسته سي  هزار  تومني  هم   اگه  به بازار  ميومد  باز  هم  براي  از  ما  بهتران بود

دستام  ميلرزه  از  اين  حساي  اومانيستي  كه  دارم

و هزار  تا  حرف  كه  هممون  تو  محاوره هامون  با  هم  ميگيم

فقط  يه  چيزي  كه  منو  خيلي آزار  ميده اينه

فارغ از  سياست مينويسم انگ  نزنين

بابا بلاد  كفار  ما  رو  تحريم  كردن ما  كه  داريم خودمونو  ترحيم  ميكنيم

انصاف  كو ،وجدان  كو آخه  بي انصاف همه  چيز  كه  به دلار  نيست بخدا  به دلار  هم حساب  كني  اين 

نيست

يادت  باشه نوني كه  حلال  باشه بزور  از  گلو  پايين  ميره

حالا  تو  بخند  و   حال  كن ولي  بترس  از  روزي   كه ....

آقاي  كاسب  آقاي كارمند آقاي  ايكس آقاي  ....

شب  مي خوابي  صبح دوبرابر  ميشه فكر اين  بار  سنگيني  رو كه  با خودت  ميبري  رو  هم  كردي

به فكر  اشكاي  بچه هايي هستي  كه  پشت  ويترين  زل  مي زنن  به يه جفت  كفش

و به دل  پدر و مادري كه بايد  با  ظاهري  خشمگين و دلي داغون دست  بچشونو  بكشن

آره واسه بعضي اينا  فقط  تو فيلم ها  اتفاق  مي افته

ولي  خواستين من نمونه هاي  زيادي  سراغ دارم

حالا  من مينويسم شما  هم  بياين يكي  بياد  بنويسه من و تو مي شيم  ما

بابا من  اگه  من خودمو  پيدا كنم  هنر  كردم  شما  هم  برو  يه جاي  ديگه  ما ما  كن

و يا  دنبال  فاز  فلسفي  بگرديم

بياين  يه بار  هم شده  فقط به فكر اين باشيم كه  عيد  حق  همه ي بچه هاست

عيد حق همه ي  اونايي هم هست  كه  اين  روزا  پول  ندارن

هر كي بخواد  راهشو هم  پيدا  ميكنه

دوستتان دارم

روزها  را  پشت  سر  هم  مي گذراني  و  گاهي  كه  به آينه  خيره  ميشوي  متوجه  مي شوي 

دوباره  صبح  است  و  بايد  دستي  به  سر  و گوش زندگي  بكشي

حتي  خودم  هم  نمي خواهم  بنويسم  كه دلم  تنگ  شده  براي  تمام  مخاطبهايم  و  حتمن

در  اولين  فرصت  سري  خواهم  زد  به  شما

انگار  راست  گفته  بودم  : بي  تو  تمام مي شوم 

بگذريم  بهانه  هميشه  مهيا ست  براي  بودن

و براي  من  نوشتن  چند  كار  كوتاه

1

كلمات  چشمهايت

باغ  جادويي ايند

انكار  هم  كه  بكني

كار  خود  را بلدند

2

تازه  مي فهمي

چيزي  براي خرج  كردن نمانده است

عشق  كه  به  خانه ات

سرك مي كشد

3

مو هايت  را

يله  مي كني و باد

آشفته  مي شود از

بازيهاي  اين  روزگار

*يله حس  قشنگي  داشت  برايم انگار طبع  خراسانيم  را  ارضا  مي كند 

4

در خانه  را گشودي و

جهانم  را

بزرگتر پيدا  كرده ام

5

جهان

گهواره ي كوچكم  بود

مادر كه  تكانم  مي داد

6

باغ  را

براي  پرندگان  ساخته  بودند  و

چقدر  تهمت  شنيد  كلاغ !

در  غياب  گنجشك ها

                                                  قوچان  اسفند  برفي 91

مي آيي  و  ميبيني دوستان  زيادي  لطف  داشته  اند

نظر داده اند  و  دعوت كرده اند براي  خواندن  احساسهاي  زيبايشان

درگير امتحانات  هستم  و  حتما  در  اولين  فرصت تك  تك نوشته هاي  عزيزان را خواهم  خواند

البته خوانده ام  ولي  فرصتي  براي    نوشتن پاسخ  نبود چون دوست  ندارم  به پاسخهاي  كليشه اي  اكتفا  كنم

خوب  بود

لذت  بردم

و  يا  ....

چند  كار  كوتاه ، فقط براي اين  كه همگام  با  احساس دوستان  باشم

هنگام بهار  اين  حوالي  بودند

آماده ي جنگ  احتمالي  بودند !!

ناگاه زمستان  شد و تنها  ماندم

يك  مشت عروسك  خيالي بودند

..........................................................

تو از  طوفان  چه  مي داني سترگ  است

درونم  هي هي چوپان  و گرگ است

نمي خواهم ؛نمي دانم چه  گويم

خرابم  مهربان دردم  بزرگ  است

پ ن: آدمها  دچار  چيزهايي شده اند  كه برايشان صداقت   ، عشق  و حتي  هر  روز خودشان  را

خرج  مي كنند

با  اين  همه  هنوز  هم  آدمها  را دوست  دارم

احساس من  اين  است

هر  كس  چيزي  را  كه  ندارد خرج  مي كند و  خوشبخت من هستم كه هيچ  وقت

دوستانم  را خرج  نمي كنم

روزهايتان  هميشه پر  از مهر

                                              قوچان بهمن 91 

و عشق

تنها مقوله ايست كه  بي تو

نمي خواهمش

2

مرا  به  بهار مي سپاري و

اينجا

چهار  فصلش زمستان است

3

هنوز  هم  در  پي  آنم

كه  ببوسمت

چقدر  لب  مي ريزد  از چشم هايت

                                         قوچان دي ماه  سرد 91

دست به  سمت كيبورد كه  ميبري تا  بنويسي  افكار  مختلف  به سمت  تو  هجوم  مي آورد

از  دوستاني  كه  مي خواني  و  نمي تواني  نظر  بگذاري  يا به  دلايل  فني  و  يا  اينكه نكند  دوستي  از  نقد 

نوشته هايش  دلگير شود

بازار  نوشتن  خصوصا  در  ژانرهاي خاكستري و ددلتنگي  و  روزمرگي  داغ  است

هر  چه  نگاه  ميكنم  و  مي خوانم  كمتر نوشته اي  يقه ام  را  ميگيرد  كه  چند  روزي  درگيرش  باشم

شايد اين  چيزي  ست  كه  باعث  مي شود  كمتر  پست جديد بگذارم

و يا  فقط  دوستان  را  بخوانم

يادش  بخير  روزهايي كه  تازه  دست  به  قلم  برده  بودم  و هر  نظري  برايم  اهميت  بالايي داشت

ولي حالا  كه تو  اين  فضا  ميام  خسته  ميشم  از  دعوتهاي  تكراري

به  قول فرنگي  (سند  تو آل ) كه نشان  دهنده اين  است كه  هنوز  ميزان نظرات  درج  شده 

در  زير  يك  پست  براي بسياري  از  اهميت  زيادي برخودار است 

چند  دفعه  است  كه  يك  چند بيتي  رو  مينويسم  تا  ارسال  كنم

و هر  دفعه منصرف  مي شوم

شايد  باز  هم  منصرف  شوم  ولي  اگر  دوستان  خواندند كمي  تامل  كنند  و  بعد  نظر  بدهند

بارها  نوشته ام  و هنوز  بر  همين  عقيده ام  من  فقط  يك  علاقمند به  ادبيات  هستم

بارها  شاهد  نظرهايي  بوده ام  چون  استاد .شاعر  گرانقدر و ....

و كنار بسياري  از  وبلاگ ها  ديده ام 

منتخب جشنواره  فلان  و  بهمان

ولي  چقدر  كم ميبينم  اين  روزها استاد

البته  در  سرتاسر  انجمن هاي  ادبي  كشور چيزي  كه  مثل  قارچ  سبز  شده  استاد  است و

عده  اي  كه  داستان  پسافو  را  برايم تداعي  مي كنند

چند نفر  دور  هم  جمع  مي شوند  و  از  روابط  و  كانال هاي  خوبي  كه  دارند  به  درستي  استفاده 

مي كنند و ناگهان  چشم  باز  نكرده  روبرو  ميشوي با  اساتيدي كه  نمي شود حتي  موقع  خواندن

هم اسائه  ادبي  نمود  و  كمي  كج  به نوشته هايشان نگاه  كرد

و از  آن  درد آورتر بي تعارف  بگويم بعضي  از دوستان جنس  مخالف باز  هم  تكرار ميكنم  بعضي

لطفا به  همه  تعميم داده  نشود

ناگهان  با  موج  تحسين روبرو  مي شوند به  واسطه  بر  و رو يشان  به  واسطه  عكسهاي  زيبايي

كه از  خود  در  فيس  بوك  مي گذارند  و به  واسطه  رابطه هاي احساسي ادبيشان !!!

كه  اينان  را  نمي شود گفت  بر  قبايتان  گردي  نشسته است

و مي شود  نوشت  كه

چند  بيتي   نوشته بودم  ولي  پيامكي  از  كسي  بدستم  رسيد  كه  نمي تونم نظرشو نديده  بگيرم

و ترجيح دادم حذف  كنم

هر چند كه  تو چند  نظر اول  بازخوردهاي  جالبي  داشتم  ميديدم

پ ن :

يكتاي  من

سرزنشم  نكن

باد  هم كه  در  دامن  تو  مي پيچد

ديوانه مي شود

                                           قوچان دي ماه 91

دست  ننه  سرما  را  ميتواني  به  خوبي  رو ي  گونه هايت  حس  كني

تكيده  و سرد و به  دلم مي افتد  كه  بنويسم

نيستي

حالا  ننه سرما  هم

با  لباس  عروسي اش  پز مي دهد

درست  مثل  غمزه خيلي از  ما  بهتران  دانشگاه ؟!

امسال  زمستان   كمي  سر  براه  شده  و  تو قوچان  هم سر  وقت  مياد شايد  خجالت  ميكشه  از  كار 

پارسالش از  اينكه  شب  تاسوعاي  پارسال رضا  بروسان  و الهام و دخترشان  را  به كام  مرگ  فرستاد

درست  چند كيلومتر  بعد  از  قوچان

از  همه ي  اينها  كه  بگذريم  برسيم  به  دو  تا  كار  كوتاه

1

رج به  رج

بوسه هايت  دور گردنم  مي پيچد

شال  گردنم  را

چه عاشقانه  بافته اي

2

بگذار  دوستت داشته باشم

بي آنكه  بپرستمت

بت  شدنت  را  خاصيتي ست

كه  در  توان  من  ابراهيم  نيست

می شناسمت

آنچنان  که کوله  کشان  مرز را

و عاشقان  روبنده ی رخساره را

وحشی تر  از برف

سردتر از آتش  هم 

 تو  بودی

نیستی و من

جغرافیایی بهم  ریخته ام

.................................................

مرا  ببخش  

 حسودی نمی کنم

به  سلام و  علیک گرمت

 تمام عربهای  ریخته  در  کلامت

و رحمت  خدای  حاکم شرع

که  فقط  برای  تو نازل  می شود

ما

در  این  دوشنبه های  عمومی

درود  می فرستیم به شیشه های اطاق  ملاقات

که  سنگترند

و سپاس گزاریم از  صندلیهای خالی

که  بی ریاترند

                                                 قوچان آذر ۹۱

اين  چند سطر  رو  هم  در  محيطي  شلوغ  مي نويسم

و  در  اولين  فرصت  به  تمام  دوستان  عزيز سر  ميزنم  و با خواندن  مطالبشان

كه  هميشه  براي  من  ارمغاني  ست  از  احساس

جوابگوي  مهرباني هايشان  مي شوم

كتابم بدستم  رسيد (هيچكس  تنهاييم را ندزديد)

آدرس  بعضي  از  دوستان  را  ندارم

كه  بتوانم  برايشان  ارسال  كنم

ولي  تو  تهران  انتشارات  فصل  پنجم

بجنورد  كتابفروشي  ايزانلو

قوچان كتابفروشي  كتيبه

شيروان گنج  دانش

قابل  تهيه  است

بي  تعارف كمي دغدغه  هايي البته  از  جنس  هميشگي  براي  يك  شاعر

زياد  نذاشته كه  به  دنبال پخش  كتاب  باشم

از  تمام  اين  حرفها بگذريم

به  چيزي  مي رسم كه  تنها  بهانه ام  است براي  آمدن  به  اين  فضا

شعر

شرمنده  و  سربزير

پنهان مي كند  اين  هندسه ي  زيبا  را

چادرت  را  مي گويم

و اينكه دوستان  ميپرسند  چرا  كم مي آيي

فقط  دوبيت

تو  از  طوفان  چه  مي داني سترگ  است

درونم  هي هي چوپان  و  گرگ است

نمي خواهم نمي دانم چه  گويم

خرابم  مهربان دردم  بزرگ  است

پ ن :تو  كافي  نت  دانشگاهم  و  محيطش زياد  براي  من  دلچسب  نبست

نتم  كه  درست  شد  از  تو  خونه  به  تك  تك  عزيزان سر  ميزنم

دوستون  دارم  

                             قوچان آذر 91

سالها دویدم

که  بفهمم

زمین گرد است

....................................................

قطارهای  رو به خط مقدم

سنگین  ترند

جنگ 
اسلحه ها  را می گیرد

و جنازه هارا پس می آورد 

                                                          قوچان مهر ۹۱

انگار رویا  شده است

چشم باز  کنم و 

در آغوش تو  صبح  بخیر  بگویم  

پ  ن : چقدر  دور  شده ام  این  روزها  از  خودم

آنقدر  که می خواهم

نقشه  ی  ایران  را مچاله  کنم

حالا  شهرهایمان کنار  هم  است

                                                                قوچان  شهریور 91

این هم اولین مجموعه من 

حاوی 56 شعر کوتاه  آزاد

که در انتشارات فصل پنجم به چاپ می  رسه

و احتمالا تا یک ماه دیگه  راهی بازار کتاب  میشه

همین جا تشکر میکنم از آقای  پرویزبیگی حبیب آبادی  که نهایت همکاری را  بامن داشتند 

و آقای حمیدرضا شکار  سری که در گزینش اشعار  نظرات خوبی داشتند