عشق

‎" تــــــــــــــــــو" يه حسي برام ، بمعناي دلداگي
پر از عشقي ، براي زندگي
"مـــــــــــــــــــــــــــن‌ بي تــــــو "
كه من نيست ...

لحظه نبودن نیستن ها

اگر منت می نهی بر کلام من

با احترام سلامت می گویم

و هزار گلپونه بوسه به چشمانت هدیه میدهم

قابل ناز چشمانت را ندارد

دیروز یادگاری هایت همدم من شدند

وبه حرفهای نگفته من گوش دادند

و برایم دلسوزی کردند

البته به روش خودشان

که همان سکوت تکراری بود و یاداوری خاطرات با تو بودن

دست نوشته ات را می بوسیدم

و گریه می کردم

به بزرگی نا مهربانی ات ببخش

که اشکهایم دست خطت را بوسیدن

باز هم ستاره به ستاره جستجویت کردم

ولی نیافتمت

از کهکشان دلسپردگی من خسته شدی؟
که تاب ماندن نیاوردی و با بی وفایی رفتی؟

مهتاب کهکشانی تمام وجود من

آنقدر بی تاب دیدنت شده ام

که دلتنگی ام را به قاصدک سپردم

و به هزار ترانه و شعر رقصان به سوی تو فرستادم

روزها و شبها به دنبالت امدند و تو را ندیدند

قاصدک هم بر نگشت

شاید او را هم روباه وار شیفته خود کردی

باشد

اشکالی ندارد

اگر قاصدکم هم اینگونه اسیر تو شود

قبول است .خوش دنیایی است

کاش یاسهایی که برایت پرپر شدند

و به سویت امدند

دوست داشتنم را برایت آرزو کنند

کاش باران بعد ظهرهایت تو را

به یاد اشکهای من بیندارد

هر پرنده در قفس نام مرا می خواند و..

هر غنچه پرپر یاد من

نیم نگاهی به روزهای تنهایی من کن

و گاه لحظهای زرد و بی صدای مرا

در زیر باران

قاصدکم را ول کن

بگذار قاصدک ترانه های من

در هوای دلتنگی تو پرواز کند

در همین حال و هوا باز هم گلهای بی تابی شکفته

بی وفا. امشب شام غریبانه من است

به یادت مثل شمع میسوزم

و زره زره وجودم آب می شود

تو هم به یاد بی تابی های من

شمعی روشن کن و بگذار مثل من بسوزد

ای باران . یادم کن زمانی که اشکهایم میریزد

نگذار دیگران تنهایی وحید را در وحید تنها ببینند

از هر كه پرسیدم ،
گفت فراموشش كن .
اما چگونه ؟
هیچكس نگفت .
یكی گفت : دیگر بدو فكر نكن .
اما چگونه به او فكر نكنم ،
در حالی كه هر لحظه یادش در خاطر من است .
دیگری گفت : دیگر به او نگاهی نكن .
اما چگونه نگاهش نكنم ،
در حالی كه نگاه تنها مسیر میان من و اوست .
دیگری گفت : نگاهش را نادیده بگیر .
اما چگونه نگاهش را نادیده بگیرم ،
درحالی كه نگاهش در هر آینه پیداست .
تمام راه حلها را امتحان كردم ، اما نشد .
هر روز خاطره اش
تازه تر است از دیروز
و هر روز نگاهش همان نگاه دیروز است ،
همان نگاه اول روز .
چگونه می توانم فراموشش كنم
در حالی كه در تك تكِ ستاره های آسمان
بر قطره ، قطره ی موجهای دریا
و بر برگ برگِ سبزِ سرو
نامش را نوشته ام .
و از صدای چكاوك ،
و از صدای بلبل ،
و از سكوت قاصدك ،
تنها صدای سلام او را می شناسم .
در هر آینه ای ،
و بر هر دیواری ،
قابی از نگاهش نصب كرده ام .
حال از خود تو می پرسم :
چگونه فراموشت كنم ؟!
چگونه دیگر نگاهت نكنم ؟!
چگونه دیگر نامت را نیاورم ؟!
چگونه دیگر در آینه بنگرم ؟!
چگونه دیگر صدایت را نشنوم ؟!
وچگونه دیگر آمدنت را به انتظار ننشینم ؟!
ای كاش پاسخم می دادی .
ای كاش فقط برای یك لحظه
سكوت را می شكستی .
از تو می پرسم :
چگونه به آسمان نگاه كنم ،
و ماه رخ تو را هر شب تمام نبینم ؟!
چگونه چشمه آب را بنگرم ،
و جوشش مهربانی ات از خاطرم نگذرد ؟!
چگونه به كوه نگاهی اندازم ،
و عظمت و بزرگی نگاهت را نجویم ؟!
چگونه از كنار نسیم بگذرم ،
و بوی خوش تو به مشامم نرسد ؟!
چگونه موجهای دریا را ببینم ،
و یاد نام تو روی شنهای ساحل نیفتم ؟!
چگونه ؟!
بگو چگونه می توانم
با تمام آنچه دارم ،
هرچند جز نگاهت هیچ ندارم ،
وداع كنم و فرض كنم
از ابتدا هیچ نداشته ام ؟!
چگونه باور كنم حرفهای شقایق
همه دروغ بوده است ؟!
و تمام حرفهای قاصدك ،
و امید گنجشك،
و تمام خاطرات پرستو .
چگونه باور كنم
تو دیگر نگاهم نخواهی كرد ؟!
چگونه باور كنم
زندگی به همین سادگی
مسیر جاده تو را از من جداكرد ؟!
چگونه باور كنم
آن بیابان
كه جز برهوت تنهایی نیست
خیلی وقت است آغاز گشته است ؟!
چگونه باور كنم سرابی بیش نبودی ؟!
چگونه باور كنم جاده سنگدلی اش را
برای همگان
تنها در زندگی من
به نمایش گذاشت ؟!
چگونه باور كنم
ماه از سرزمین من گریخت ،
بی آنكه مهتابی او را برباید ؟!
تو بگو چگونه باید باور كنم ؟!

وقتی سر کلاس درس نشسته بودم تمام حواسم متوجه دختری بود که کنار دستم نشسته بود و اون منو داداشی
صدا می کرد.به موهای مواج و زیبای اون خیره شده بودم و آرزو می کردم که عشقش متعلق به من باشه. اما اون توجهی به این مساله نمیکرد. اخر کلاس پیش من اومد و جزوه ی جلسه ی پیش رو خواست منم جزومو بهش دادم. بهم گفت: متشکرم داداشی و گونه منو بوسید.
میخوام بهش بگم ،می خوام که بدونه ،من نمی خوام فقط داداشی باشم. من عاشقم . اما …….. من خیلی خجالتی هستم……… علتشو نمیدونم.

تلفن زنگ زد ، خودش بود،گریه می کرد،دوست پسرش قلبشو شکسته بود. از من خواست که برم پیشش. نمی خواست تنها باشه. من هم اینکارو کردم.وقتی کنارش روی کاناپه نشسته بودم، تمام فکرم متوجه اون چشمای معصومش بود . ارزو می کردم عشقش متعلق به من باشه . بعد از ۲ ساعت دیدن فیلم و خوردن ۳ بسته چیپس ، خواست بره که بخوابه ، به من نگاه کرد و گفت: متشکرم و گونه منو بوسید.
می خوام بهش بگم، می خوام که بدونه ، من نمی خوام فقط داداشی باشم. من عاشقشم. اما ……. من خیلی خجالتی هستم………. علتشو نمیدونم.
روز قبل از جشن دانشگاه پیشم اومد و گفت: قرارم بهم خورده، اون نمی خواد با من بیاد. من با کسی قرار نداشتم . ترم گذشته ما به هم قول داده بودیم که اگر زمانی هیچکدومون برای مراسم پاتنر قرار نداشتیم با هم باشیم درست مثل خواهر و برادر. ما هم با هم به جشن رفتیم . جشن به پایان رسید من پشت سر اون، کنار در خروجی ،ایستاده بودم. تمام هوش و حواسم به اون لبخند زیباش و اون چشمای همچون کریستالش بود. ارزو می کردم که عشقش متعلق به من باشه ، اما اون مثل من فکر نمیکرد و من اینو می دونستم به من گفت: متشکرم . شب خیلی خوبی بود و گونه منو بوسید .
می خوام بهش بگم ، می خوام که بدونه ، من نمی خوام فقط داداشی باشم . من عاشقم . اما …….. من خیلی خجالتی هستم ……. علتشو نمیدونم .
یه روز گذشت ، سپس یه هفته ، یک سال ……… قبل از اینکه بتونم حرف دلم رو بزنم روز فارغ التحصیلی فرا رسید ، من به اون نگاه می کردم که درست مثل فرشته ها روی صحنه رفته بود تا مدرکش رو بگیره .
می خواستم که عشقش متعلق به من باشه اما اون به من توجهی نمیکرد و من این رو می دونستم ، قبل از اینکه کسی خونه بره به سمت من اومد ، با همون لباس و کلاه فارغ التحصیلی ، با گریه منو در اغوش گرفت و سرش رو روی شونه من گذاشت و اروم گفت : تو بهترین داداشی دنیا هستی . متشکرم و گونه منو بوسید.
می خوام بهش بگم ، می خوام که بدونه ، من نمی خوام فقط داداشی باشم . من عاشقشم . اما…….من خجالتی هستم …….علتشو نمیدونم .
نشستم روی صندلی ، صندلی ساقدوش ، توی کلیسا ، اون دختره حالا داره ازدواج میکنه ، من دیدم که بله رو گفت و وارد زندگی جدیدی شد . با مرد دیگه ای ازدواج کرد . من می خواستم که عشقش متعلق به من باشه . اما اون اینطوری فکر نمی کرد و من اینو می دونستم ، اما قبل از اینکه از کلیسا بره بیرون رو به من کرد و گفت: تو اومدی؟ متشکرم.
می خوام بهش بگم ، می خوام که بدونه ، من نمی خوام که فقط داداشی باشم . من عاشقشم . اما ……. من خیلی خجالتی هستم …….علتشو نمیدونم .
سالهای خیلی زیادی گذشت . به تابوتی نگاه می کنم که دختری که من رو داداشی خودش می دونست توی اون خوابیده ، فقط دوستان دوران تحصیلش دور تابوت هستند ، یک نفر داره دفتر خاطراتش رو می خونه دختری که در دوران تحصیل اون رو نوشته بود و این چیزی هست که اون نوشته بود:
تمام توجهم به اون بود. ارزو می کردم که عشقش برای من باشه . اما اون توجهی به این موضوع نداشت و من اینو می دونستم . من می خواستم بهش بگم، می خواستم که بدونه که نمی خوام فقط برای من داداشی باشه من عاشقش هستم . اما …….من خجالتی ام …….. نمیدونم چرا ……….. همیشه ارزو داشتم که به من بگه دوستم داره .
 
ای کاش این کارو می کردم ای کاش بهش می گفتم که چقدر دوستش دارم.

با خودم فکر می کردم و گریه می کردم .