بهار منــــــــــ

بودنت چقدر شعر است

بهار منــــــــــ

بودنت چقدر شعر است

خیانت...


حق داری یا نداری... با خدا قهر باشی؟

شناسنامه ام را پاره می کنم

خیانت نکن... خیانت خوب نیست...

شناسنامه ام را می سوزانم

مثل هر بار! تو انتخاب کن... من نگاه می کنم!

شناسنامه ام را خاک می کنم

انگار اصلا نبودم...


من اورا تازه پیدا کرده بودم...


                           آلوده ام

                                        به دست هایی ظاهرا معصوم!

                           ترک های روح دیدنیست...؟

                                                                 که تو اصرار داری...


فکر نمی کنی دیر، زود شد....؟؟؟؟



[فعلا] دیگه آپ نمی کنم




پی نوشت 1 : من خسته از مهمانی صبرم

پی نوشت2 : سکوت... سکوت... سکوت...

آیینه

فروغ تمام روز را در آینه گریه میکرد...

من اما... تمام شب را...

تمام شب شعاع ذهن آشفته ام

درگیر نگاه های کم سویت...

آیینه را وارونه گذاشتم...

آن دختر وبال آیینه بود!

بیا همین دست نوشته های کمت را ببر،

دلم نمی رود به سوزاندن 

بیا همین یادگار های کمت را ببر،

به رخم می کشند دست هایت را 

نه...! بیا اما...

بی فایده ست

بزرگترین باج را خاطرات به قلبم می دهد

مبادا ترکت کنم...


مشاعره

در رنگ حریر صورتی ول بودی 

هنگام نگاه ماه کامل بودی 

در آیینه دزدکی ترا می دیدم

ای کاش همین لحظه مقابل بودی


(جلال ارمغان)

# # #

در رنگ حریر صورتی ول بودم

من در نگاه تو کامل بودم

هنگام وداع غبار اندوه بودم

ای کاش با درد و غمت مقابل بودم


(مهراز)